Relaties — waar gaat het fout?

[Pieter • SpiritooSleutelbeheerderSleutelbeheerder]

Wat mij dikwijls opvalt bij problematische relaties is het volgende.
In het begin vallen mensen soms “blindelings” voor elkaar en veelal wordt er eigenlijk weinig afgevraagd of men werkelijk zo goed bij elkaar past. Mensen gaan soms langer twijfelen over de aankoop van een nieuwe auto dan wanneer men een nieuwe relatie begint. Na een verliefde periode komt dan de “werkelijkheid” tevoorschijn en dan blijkt men in sommige opzichten totaal niet te “matchen”. Vervolgens probeert men dan de ander of zichzelf “aan te passen”, te veranderen, te plooien, te forceren zelfs, om toch maar de relatie te doen lukken. Als dit veelvuldig nodig is, wordt het een onaangename relatie, die meestal niet blijft duren.
De oplossing? Zou wel eens de volgende kunnen zijn. Vermits de problemen/verschillen eigenlijk al bestonden en enkel tot uitdrukking komen na een tijd samen te zijn, gaat het dus vooral over de oorspronkelijke keuze van de partner in het begin. De kunst van het kiezen en afwegen of men werkelijk bij elkaar past. Misschien moeten we wat langzamer tewerk gaan en de hals-over-kop-verliefdheid tijdelijk “afremmen” om zo objectief mogelijk elkaar te leren kennen in “losse” bezigheden, praten, communiceren, samen dingen doen. Als er dan een wijder overzicht ontstaat van de ander zijn/haar persoonlijkheid en levenswijze, worden de keuze en de beslissing of het echt gaat blijven klikken, allicht gemakkelijker en vooral met meer kans op slagen op lange termijn.
Wat is jullie ervaring en visie hierin?

[Anoniem]

Hallo Pieter, jouw eindconclusie betreffende relatieopbouw vindt ik zeer goed.
Er zijn voor mij nog enkele punten belangrijk. Vele mensen hebben over huwelijk, relatie of wathever een niet al te realistisch beeld, daar zijn verschillende oorzaken voor. Men start vanuit verliefdheid, vriendelijkheid wordt dikwijls verstaan als verliefdheid het hangt af van de ingesteldheid en het ervaren van de betreffende persoon. Alsook vindt ik liefde zeer subtiel en wordt sinds vele eeuwen door allerlei redenen uit zijn verband getrokken. Jouw eindconclusie is juist, ik zou er zeer bescheiden nog twee zaken aan willen toevoegen. Relatie conflicten kunnen zich zelfs na vele jaren ontwikkelen, denk maar aan twee partners die hun ganse leven carrière maken en de ganse carrièretijd in feite vreemden voor elkaar zijn, en dan na een lange tijd door omstandigheden dagdagelijks met elkaar geconfronteerd worden. Om het kort te maken zijn er verschillende oplossingen voor een durende relatieconflict.Ik ga er vanuit dat een groot aantal van de mensheid niet in staat is om in liefde, respect en vrede samen te leven, ook niet binnen een relatie. Niettegenstaande dat liefde, respect en vrede nog maar enkele grondbeginselen zijn voor een goed samenleven en relatie. Als het zo erg is dat men elkaar de kop zou inslaan kan men beter uit elkaar gaan, dat vindt ik gezonder. Maar men kan ook relatieconflicten gebruiken om zichzelf beter te leren kennen. Ik ben van mening dat veel wat men in zijn partner als storing beschouwd, een ergernis eigenschap van zichzelf is, en door deze te herkennen krijgt men hierdoor de kans om zichzelf beter te leren kennen, en aan zichzelf te werken.

Groetjes
Godelief

[Pieter • SpiritooSleutelbeheerderSleutelbeheerder]

Relatieconflicten kunnen heel nuttig zijn voor zelfkennis inderdaad, zeker als ze in communicatie worden opgelost. Alleen als men echt niet bij elkaar past, zullen die conflicten ook niet op te lossen zijn. Vandaar mijn idee van een diepere overweging in het begin, bij de partnerkeuze.

[Auteur]

Berichten